
Ανοίγουμε τα νέα και όχι πάλι! Άλλη μια καταστροφή, μια πανδημία, ένας πόλεμος, μια ληστεία και ένα φονικό. Παλιά ήθελα να σώσω τον κόσμο, τώρα πια δεν ξέρω πώς.
Οι έρευνες δείχνουν ότι ζούμε στην καλύτερη εποχή για τον άνθρωπο από την απαρχή του ανθρώπινου είδους. Δεν είναι μια θετική σκέψη, οι έρευνες δείχνουν ότι όντως το ποσοστό των ανθρώπων που ζει κάτω από το όριο της φτώχειας είναι χαμηλότερο από ποτέ, έχει μειωθεί δραστικά η παιδική θνησιμότητα, ο αναλφαβητισμός, οι πόλεμοι, περισσότεροι άνθρωποι από ποτέ στην ιστορία έχουν πρόσβαση στα βασικά αγαθά, έχει αυξηθεί ο μέσος όρος ζωής μας, υποφέρουμε από λιγότερες ασθένειες και έχουμε πρόσβαση στην πληροφορία, την εκπαίδευση και ελευθερία περισσότερη από όσο γνώρισε ο άνθρωπος ποτέ μέχρι σήμερα.
Και παρότι πρόσφατα βγήκαμε από μια πανδημία και μαίνονται πόλεμοι γύρω μας, και συνεχίζουν να γίνονται καταστροφές περιβαλλοντικές παγκοσμίως, τα παραπάνω στατιστικά συνεχίζουν να ισχύουν. Γιατί λοιπόν δεν το βλέπουμε;
Ποια λάθη στην αντίληψή μας εντείνουν το πρόβλημα στο μυαλό μας;
Υπάρχει λοιπόν η τάση να μεγαλοποιούμε αυτά που βλέπουμε και να μειώνουμε την πίστη σε αυτά που μπορούμε να επιτύχουμε.
Ο Επίκτητος λέει:
Δώσε μου τη Δύναμη να αλλάξω αυτά που μπορώ, την Υπομονή να αντέξω αυτά που δεν μπορώ, και την Σοφία για να γνωρίζω την διαφορά μεταξύ τους.
Άρα:
Και παράλληλα:
Κρατάω τον εγκέφαλό μου υγιή:
Το να αισθάνομαι μικρός/ ανήμπορος είναι σύνηθες, το να επηρεάζει η δυσάρεστη επικαιρότητα τη δική μου πραγματικότητα είναι επίσης σύνηθες. Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι καλό για εμένα, ούτε και αποδεκτό. Μπορώ:
Και μπορώ ξεκινώντας από τις δυνάμεις μου να σώσω τον κόσμο!
Να αγαπάς την ευθύνη. Να λες: Εγώ, εγώ μονάχος μου θα σώσω τη γης. Αν δε σωθεί, εγώ φταίω
Νίκος Καζαντζάκης